Zasiłki dla samozatrudnionych.

W dzisiejszym artykule poruszę kwestię jaką są zasiłki dla samozatrudnionych. Odejście na zwolnienie chorobowe samo w sobie generuje zbyt dużo zmartwień, by dorzucać do niego jeszcze troski finansowe. Większości osób zatrudnionych w pełnym lub niepełnym wymiarze przysługuje ustawowe świadczenie zdrowotne (Statutory Sick Pay, SSP), ale niestety osoby samozatrudnione nie są do niego uprawnione.

Istnieją jednak inne świadczenia dostępne dla osób samozatrudnionych, które są niezdolne do pracy z powodu choroby, kontuzji lub niedyspozycji.

Staranie się o świadczenia dla samozatrudnionych w przypadku choroby, kontuzji lub niedyspozycji.

Świadczenie dochodowe dla osób niepracujących (Employment and Support Allowance, ESA)

O ESA mogą ubiegać się osoby zatrudnione, samozatrudnione, bezrobotne oraz posiadające status studenta. Możemy je dostać jedynie, gdy przebywamy na zwolnieniu chorobowym i nie pobieramy przy tym SSP lub zasiłku dla bezrobotnych (Jobseeker’s Allowance) oraz nie przekroczyliśmy ustawowego wieku emerytalnego.

Do ubiegania się o ESA potrzebne jest zwolnienie lekarskie. Trzeba też wypełnić formularz zwany NSESAF1. Formularz można pobrać na stronie internetowej, zamówić przez telefon lub odebrać w lokalnym biurze Jobcentre Plus.

W ramach procedury oceny będziemy musieli wykazać, że jesteśmy niezdolni do pracy z powodu choroby, kontuzji lub niedyspozycji. W tym celu możemy zostać poproszeni o wypełnienie kwestionariusza oceny zdolności do pracy (Work Capability Assessment). Może być też wymagane osobiste stawienie się u lekarza, aby ten mógł ocenić nasz stan zdrowia. Jeśli zdiagnozowano u nas chorobę śmiertelną, taka ocena nie będzie wymagana.

Personal Independence Payment (PIP)

PIP to świadczenie dla osób wymagających szczególnej opieki lub mających trudności z poruszaniem się na skutek niedyspozycji lub długotrwałej choroby.

Świadczenie obejmuje dwa komponenty: mobilność oraz życie codzienne. Pierwszy z nich przysługuje osobom mającym trudności z poruszaniem się. Drugi natomiast wypłacany jest chorym, którzy potrzebują pomocy w codziennych czynnościach, takich jak mycie czy ubieranie się.

Możemy ubiegać się o PIP jeśli należymy do przedziału wiekowego 16-64, nawet jeśli aktualnie pracujemy. Musimy wówczas wykazać, że kwalifikujemy się do świadczenia od co najmniej 3 miesięcy i będziemy spełniać wymagane kryteria przynajmniej przez kolejne 9 miesięcy.

Istnieją jeszcze inne świadczenia, o które może ubiegać się osoba samozatrudniona potrzebująca dofinansowania mieszkania, transportu, kosztów opieki czy codziennych wydatków. Wiele darmowych i obiektywnych informacji można znaleźć na poniższych stronach:

1) Money Advice Service

2) Citizens Advice Bureau

Powyższy artykuł zawiera jedynie informacje ogólne, przez co nie stanowi profesjonalnej porady prawnej. Prosimy o wzięcie pod uwagę możliwości zmiany prawa od momentu publikacji powyższego artykułu.

Przeczytaj także: 

Czy można odziedziczyć długi?