Sąd opowiedział się na korzyść szczepienia dzieci. I to nie po raz pierwszy

Jako rodzic rozumiem obawy niektórych opiekunów związane ze szczepieniem ich pociech. Naukowe dowody przemawiające za szczepieniami są niezbite, a mimo to wciąż nęka nas pytanie: co, jeśli szczepionka poważnie zaszkodzi mojemu dziecku?

Nie dziwi więc, że problem ten może wieść do sporów między rodzicami o to, czy dziecko powinno być szczepione, a kwestię tę ostatecznie musi rozstrzygnąć sąd. Najświeższym przykładem jest sprawa “B” (Szczepienie  Dziecka) rozstrzygnięta przez sędziego Bellamy w zeszłym tygodniu.

Sprawa dotyczyła pięcioletniej dziewczynki (“B”) – jedynaczki, której rodzice się rozstali. Przed separacją rodziców B została poddana wszystkim szczepieniom zalecanym dla dzieci w jej wieku. Obecnie dziewczynka powinna już otrzymać trzy kolejne szczepionki: szczepionkę przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi i polio, szczepionkę przeciw odrze, śwince i różyczce, oraz szczepionkę przeciw grypie. Matka B chciała poddać córkę tym szczepieniom, jednak ojciec sprzeciwiał się im.

Jego obiekcje były dość typowe dla podobnych konfliktów: nie stwierdzono wyraźnej konieczności podawania B kolejnych szczepionek; zalecane szczepionki stanowiłyby dla zdrowia B niepotrzebne zagrożenie; naukowe podłoże szczepień jest wątpliwe itd.

Sędzia Bellamy ocenił, że nie ma podstaw, by uznać, iż te zastrzeżenie nie wypływają z rzeczywistych przekonań ojca dziewczynki. Jednak, jak stwierdził sędzia, matka dziewczynki nie akceptowała tej przesłanki; nie sprecyzował tu, co kobieta uważała za prawdziwą motywację byłego partnera, by sprzeciwiać się szczepieniu córki.

Tok sprawy nieuchronnie zwrócił się w kierunku naukowych dowodów, w tym ekspertyzy medycznej pouczonego przez obie strony biegłego, który odniósł się do każdego z zastrzeżeń ojca. Biegły przyznał, że żadna szczepionka nie jest w 100% pozbawiona ryzyka. Wyjaśnił, że istnieją liczne dowody naukowe zarówno na temat zagrożeń wynikających ze szczepień jak również na temat niebezpieczeństw związanych ze schorzeniami, przed którymi szczepionki te mają chronić.

Co za tym idzie, można bez wahania stwierdzić, że znane obecnie zagrożenia związane ze szczepionkami równoważą ryzyko wywołane niepodaniem tych szczepionek. Na tej podstawie można podjąć racjonalną, wyważoną i świadomą decyzję.

Jak łatwo się domyślić, to wystarczyło sędziemu Bellamy do zadecydowania, że w najlepszym interesie małej B leży otrzymanie zalecanych szczepionek i do wydania odpowiedniego postanowienia w tej sprawie. Sędzia podkreślił jednak, że ta decyzja nie powinna być traktowana jako opinia na temat słuszności szczepień w ogóle.

– Nie wypowiadam się tutaj globalnie na temat zalet szczepień. Nie jest moim zamiarem dyktować sposób postępowania w innych sytuacjach dotyczących tej kwestii. Do mnie należy jedynie ustalenie, co leży w najlepszym interesie B.

Sędzia podkreślił również, że to już szósty przypadek, gdy sąd musiał zadecydować o słuszności szczepienia dziecka w sytuacji sprzeciwu jednego z biologicznych rodziców. W każdym z tych przypadków sąd zadecydował na korzyść szczepienia.

Jak powiedział sędzia:

– Co do szczepionek, które były przedmiotem obecnej sprawy – w braku sprawdzonych dowodów naukowych podważających ich skuteczność lub bezpieczeństwo, trudno przewidzieć jakie szanse powodzenia miałby pozew oparty na takich dowodach.

Na tę chwilę jest więc mało prawdopodobne, by sądy uznały słuszność racji rodziców sprzeciwiających się szczepieniom, o ile nie będą one poparte medycznymi dowodami sugerującymi, że szczepienia nie są w przypadku danego dziecka wskazane.